همینجا روبه رویت نشسته‌ام چشم در چشم تو، وه که چقدر زیبا می‌نمایی و من دوستت می‌دارم تا به انتهای جاودانگی… تو اما آینه را…

شنیده‌ام تو ضَمانی همه را چه رفاقت، چه عداوت تو کفالی همه را مومنان بی سر و دست در پی دیدار توئند کافران در عجب…

تنها در کناری نشسته‌ام و گذر زمان را مرور می‌کنم می‌اندیشم به فلسفه اختراع ساعت… که یک لحظه را به اندازه یک عمر بسط می‌دهد…

بهونه نوشته‌هام، تنها دلیل بودنم هم‌خونه همیشگی، زمزمه‌های خوندنم ای که برام قداستی تو کوره راه زندگی توان زنده بودنم تو لحظه‌های خستگی صداقت نگاه…